(Middel)aarde op haar best
Door: Liza
Blijf op de hoogte en volg Liza
11 Maart 2012 | Nieuw Zeeland, Auckland
Hi allemaal,
Daar zijn we weer, voor alweer mijn laatste blog in Nieuw-Zeeland. Voor ik het vergeet: het filmpje van mijn brugsprong staat online en de link staat onderaan mijn vorige blog. Nu zag ik dat jullie geen update krijgen als ik een bestaande blog aanpas, dus zullen veel mensen hem nog niet gezien hebben. Dus plaats ik hem ook nog even hier: http://www.youtube.com/watch?v=qRKMdp_FEQk&feature=youtu.be. Kijk en bewonder:) (Met geluid, dat is erg grappig:))
Ik ben nu al een tijd in Nieuw-Zeeland, en toch had ik een aantal typisch Nieuw-Zeelandse dingen nog niet gedaan. Die ben ik dan ook meteen gaan doen toen ik aan mijn trip op het Noordereiland begon: op de weg van Wellington naar Taupo kwam ik bij een kiwicentrum, waar ik echte kiwi's (de vogels, niet de vruchten of de mensen) heb gezien. Het zijn de meest vreemde vogels in de wereld, met veels te veel energie, dus ze rennen de hele tijd van hot naar her terwijl ze hun snavel overal inporren op zoek naar eten. Nouja, iedereen z'n ding he? Na de kiwi's kwam ik in Taupo, gelegen aan (jawel) meer Taupo, Nieuw-Zeelands grootste meer, wat eigenlijk een gigantische volgelopen krater is (er word nog regelmatig vulkanische activiteit gemeten). Dat is namelijk het tweede ding dat ik nog niet had gezien in Nieuw-Zeeland: vulkanen.In Taupo kreeg ik al een beetje een voorschot, want er waren heerlijke natural hotsprings, inclusief waterval waar je onder kon douchen (jup, net als in de shampoo reclames), wat wel lekker was na een wandeling naar de hele mooie Huka falls.
Na Taupo ging de reis verder naar Waitomo, bekend om zijn glowwormgrotten die zich ook uitstekend lenen voor abseilen, klimmen, black water raften (in het donker op een rubberband over water dobberen), caving (je in kleine grotten proppen en hopen dat je er ook weer uit komt), noem maar op. Dat heb ik dan natuurlijk ook uitgebreid gedaan. Na Waitomo stond er echter een nog leukere bestemming op de planning: Tongariro national park, beroemd op de Tongariro crossing, de "best one day hike in New-Zealand" die je langs mount Ngauruhoe, beter bekend als Mount Doom uit the lord of the rings, voert. Natuurlijk wilde ik die crossing doen, maar ik moest daar wel een dag op wachten vanwege het weer, dat absoluut verschrikkelijk was. Ik heb die dag dan ook in het hostel doorgebracht, waar ze een klimwand hadden, dus ik hoefde me niet te vervelen.
De volgende dag stond die dan echt op het programma, en ik heb hem doorstaan. Zeven uur, met als (letterlijk) hoogtepunt een klim omhoog (en daarna omlaag) op een rotspad waar sneeuw op lag, met aan beide kanten een krater (die je niet kon zien vanwege de mist, net als de rest van het pad trouwens) en wind van 100km per uur. Ik ben daarom ook niet Mount Doom zelf opgegaan, want dat was niet te doen, maar dit was al zwaar (en leuk!) genoeg.Tijdens de crossing kom je trouwens langs verschillende gekleurde meren, en de vulkanen zijn allemaal nog actief (laatste uitbarsting was in 1994), en je komt ook bordjes tegen met wat je moet doen tijdens een uitbarsting (loop niet een dal in, nee dat had ik zelf echt niet kunnen bedenken:P). Het duurde wel een paar dagen voor mijn knien (die ik de dag ervoor bij het klimmen had geschaafd) hun normale kleur terug hadden, maar het was het waard.
Mijn vertrek uit national park had nog wel wat voeten in de aarde, want dit was het ene stukje dat ik niet met de bus kon doen, en ik kon wel een andere bus pakken, maar dat was peperduur. Dus had ik een lift geregeld, maar die besloot een dag eerder te vertrekken. Dus had ik een andere lift geregeld, maar op de dag van vertrek bleek die zonder mij ervandoor te zijn. Dat was even minder. Gelukkig blijkt het zo te zijn dat elke keer als ik pech heb ik ook direct weer geluk heb, want ik kreeg uiteindelijk een lift van een Nederlandse vrouw, die eigenlijk totaal de andere kant op ging, maar mij graag wilde helpen, en me helemaal naar Taupo reed. Daar moest ik weer heen om later op de bus te kunnen stappen. De vrouw die mij een lift gaf vond het niet kunnen dat die ander zonder mij was vertrokken, en zei dat hij een slecht karma had en dat ik hem nog wel zou tegenkomen. Dat was inderdaad waar, en ik heb natuurlijk verhaal gehaald. Hij zei echter dat ik een lift wilde en dat het mijn verandtwoordelijkheid was. Hmm... Nu kwam ik hem later nog eens tegen, en toen deed hij heel normaal, dus alles is toch koek en ei. Maar vreemd was het wel.
Na een korte stop in Taupo kwam ik in Rotorua, de vulkanische hotspot in Nieuw-Zeeland. Ik heb hier 2 vulkanische parken geizne, een kleintje in de stad zelf en een grotere, inclusief zwavelmeren, borrelende modderpoelen, en zelfs een geiser, de geiser die elke dag op precies hetzelfde tijdstip uitbarst, want hij word geholpen met een zakje waspoeder:P Maar het was wel een echte geiser. Verder is Rotorua ook een culturele hotspot, en heb ik een avond bij een maori stam doorgebracht. Toch zou ik ik niet zijn als er niet minimaal ook een aarde element aan zat, we kregen een diner dat gekookt was op hete stenen onder de grond. Dus dat was super leuk en lekker. En ik heb Rororua ook gebruikt als uitvalbasis voor een trip naar hobbiton, de filmset van The Lord of the rings (dat is natuurlijk ook iets van Nieuw-Zeeland), met alle hobbithuisjes, de pub "the green dragon" en de feestboom, dus helemaal echt. Dat was wel tof. Ik kwam er daar ook achter dat ik officieel te lang ben om een hobbit te zijn (1.58m of kleiner), dat was voor het eerst dat ik ergens te lang voor ben:)
Toen was het weer tijd om afscheid te nemen van Rotorua, wat ergens niet zo erg is, want ik kon maar niet wennen aan de rotte eieren stank die je overal rook. De reis ging verder naar Thames, een stadje dat als uitvalbasis wordt gebruikt voor de Cormandel, een shiereiland waar ik de volgende dag heen ging. Hier bezocht ik de bekende Cathedral Cove, een enorme poort in de rotsen die is gebruikt voor Narnia 2 (ja, filmmakers komen graag in Nieuw-Zeeland, geef ze eens ongelijk) en Hot Water beach, een strand waar je een kuil kan graven waar dan heet water in loopt, wederom te danken aan een ondergrondse geothermische bron. Nu moet je wel op de juiste plek graven, met als gevolg dat er allemaal toeristen op elkaar gepakt zitten:). Na deze plekken bezocht te hebben ging ik de Cormandel weer af en ging ik door naar Auckland.
En daar ben ik nu. Over precies een week vlieg ik hier vandaan naar Los Angeles. Nu denken jullie vast: mooi getimed, een week van te voren in de plaats van vertrek. Naar mijn smaak iets te mooi, want ik heb geen zin om hier een week rond te hangen. En dus ga ik morgen alweer weg, nog verder naar het noorden toe. En dan kom ik weer optijd terug voor de vlucht.
Tijd voor de opvallende dingetjes, die ik met jullie wil delen:
-Mijn naam blijft een probleem. Elizabeth kennen ze wel, maar LIza niet, daar maken ze Lisa, of Laiza van. Vaak komen ze trouwens niet eens op Liza, een logische afkorting van Elizabeth is Liz. Ik kreeg zelfs een keer een pizza van het hostel onder de naam Lizzy. Ik reageer nu gewoon op alles waar Liz in voorkomt;)
- Met mijn leeftijd had ik eindelijk een keer geluk: de ferry van het Zuider- naar het Noordereiland was normaal minimaal 55 dollar, ik kreeg hem voor kinderprijs, en dat was 28:)
- Ik ben geen hostelkamers met rare namen meer tegengekomen, maar wel bussen: naar de maori avond zat ik in bus huia (betekend vast iets in Maori), en hobbiton bereikte ik in Merry en verliet ik in Sam:)
- In Rotorua hadden ze de beste verkeersveiligheidsreclame ooit. Op de borden langs de weg stond namelijk een uil, die je streng aankeek en dan vertelde dat je niet te hard moest rijden, of je gordel moest dragen. Dat uiltje is geweldig! 100x beter dan strenge politieagenten (bij Auckland) of het gordeldier dat ze in Nederland hadden (heb helaas geen foto).
- Het is jullie vast allemaal bekend, maar ik wil het toch nog even melden: wat is het met Japanners en hun camera? Ze maken serieus veral foto's van, en ik had zelfs een keer de pech om in een groep japanners terecht te komen, waarvan er een naast mij ging zitten, en een foto met mij maakte. Vrij apart.
Mijn tijd in Nieuw-Zeeland zit er dus bijna op en dus is het tijd voor een balans:
Nieuw-Zeeland:
Aantal inwoners: 4 miljoen (of zoiets)
Aantal schapen: veel
Aantal Duitsers: nog veel meer
Mooiste eiland: Zuider (niet dat het noordereiland niet mooi is, het is anders)
Leukste plek (dat vraagt iedereen altijd): geen idee, maar Abel Tasman, Lake Tekapo, hobbiton, Milford Sound, en alle plekken met bergen/heuvels behoren toch wel tot de fevouriten.
Grootste pluspunt van Nieuw-Zeeland: de PRACHTIGE natuur
Grootste minpunt van Nieuw-Zeeland: geen enkele stad heeft een oud, historisch centrum
Lekkerste Nieuw-Zeelandse eten: hokey pokey (ja zo heet het echt) ijs
Grootste gemis in eten: lekker beleg en vleesvervangers. Ik leeft al 6 weken op pindakaas (nooit gedacht dat ik dat zou volhouden) en saaie pasta.
Leukste aan Nieuw-Zeelanders: de relaxde mentaliteit: uitdrukkingen als "sweet as" "no worries" en "she'll be right" geven wel een indruk.
Vervelendste aan Nieuw-Zeelanders: ze rijden links (waarom in vredesnaam?)
Tofste dier: de pinguin (jep ze waggelen echt)
Vervelendste dier: die enge herrie beesten (weet iemand hoe ze heeten?)
En zo kan ik nog wel even doorgaan (maar dat zal ik maar niet doen;)). Geen slecht resultaat toch? Al met al heb ik veel zin om verder te gaan, maar zal ik het hier ook zeker gaan missen. Maar zover zijn we gelukkig niog niet, ik heb nog een hele week voor me. Tot volgende keer (waarschijnlijk vanuit de USA:)).
Daar zijn we weer, voor alweer mijn laatste blog in Nieuw-Zeeland. Voor ik het vergeet: het filmpje van mijn brugsprong staat online en de link staat onderaan mijn vorige blog. Nu zag ik dat jullie geen update krijgen als ik een bestaande blog aanpas, dus zullen veel mensen hem nog niet gezien hebben. Dus plaats ik hem ook nog even hier: http://www.youtube.com/watch?v=qRKMdp_FEQk&feature=youtu.be. Kijk en bewonder:) (Met geluid, dat is erg grappig:))
Ik ben nu al een tijd in Nieuw-Zeeland, en toch had ik een aantal typisch Nieuw-Zeelandse dingen nog niet gedaan. Die ben ik dan ook meteen gaan doen toen ik aan mijn trip op het Noordereiland begon: op de weg van Wellington naar Taupo kwam ik bij een kiwicentrum, waar ik echte kiwi's (de vogels, niet de vruchten of de mensen) heb gezien. Het zijn de meest vreemde vogels in de wereld, met veels te veel energie, dus ze rennen de hele tijd van hot naar her terwijl ze hun snavel overal inporren op zoek naar eten. Nouja, iedereen z'n ding he? Na de kiwi's kwam ik in Taupo, gelegen aan (jawel) meer Taupo, Nieuw-Zeelands grootste meer, wat eigenlijk een gigantische volgelopen krater is (er word nog regelmatig vulkanische activiteit gemeten). Dat is namelijk het tweede ding dat ik nog niet had gezien in Nieuw-Zeeland: vulkanen.In Taupo kreeg ik al een beetje een voorschot, want er waren heerlijke natural hotsprings, inclusief waterval waar je onder kon douchen (jup, net als in de shampoo reclames), wat wel lekker was na een wandeling naar de hele mooie Huka falls.
Na Taupo ging de reis verder naar Waitomo, bekend om zijn glowwormgrotten die zich ook uitstekend lenen voor abseilen, klimmen, black water raften (in het donker op een rubberband over water dobberen), caving (je in kleine grotten proppen en hopen dat je er ook weer uit komt), noem maar op. Dat heb ik dan natuurlijk ook uitgebreid gedaan. Na Waitomo stond er echter een nog leukere bestemming op de planning: Tongariro national park, beroemd op de Tongariro crossing, de "best one day hike in New-Zealand" die je langs mount Ngauruhoe, beter bekend als Mount Doom uit the lord of the rings, voert. Natuurlijk wilde ik die crossing doen, maar ik moest daar wel een dag op wachten vanwege het weer, dat absoluut verschrikkelijk was. Ik heb die dag dan ook in het hostel doorgebracht, waar ze een klimwand hadden, dus ik hoefde me niet te vervelen.
De volgende dag stond die dan echt op het programma, en ik heb hem doorstaan. Zeven uur, met als (letterlijk) hoogtepunt een klim omhoog (en daarna omlaag) op een rotspad waar sneeuw op lag, met aan beide kanten een krater (die je niet kon zien vanwege de mist, net als de rest van het pad trouwens) en wind van 100km per uur. Ik ben daarom ook niet Mount Doom zelf opgegaan, want dat was niet te doen, maar dit was al zwaar (en leuk!) genoeg.Tijdens de crossing kom je trouwens langs verschillende gekleurde meren, en de vulkanen zijn allemaal nog actief (laatste uitbarsting was in 1994), en je komt ook bordjes tegen met wat je moet doen tijdens een uitbarsting (loop niet een dal in, nee dat had ik zelf echt niet kunnen bedenken:P). Het duurde wel een paar dagen voor mijn knien (die ik de dag ervoor bij het klimmen had geschaafd) hun normale kleur terug hadden, maar het was het waard.
Mijn vertrek uit national park had nog wel wat voeten in de aarde, want dit was het ene stukje dat ik niet met de bus kon doen, en ik kon wel een andere bus pakken, maar dat was peperduur. Dus had ik een lift geregeld, maar die besloot een dag eerder te vertrekken. Dus had ik een andere lift geregeld, maar op de dag van vertrek bleek die zonder mij ervandoor te zijn. Dat was even minder. Gelukkig blijkt het zo te zijn dat elke keer als ik pech heb ik ook direct weer geluk heb, want ik kreeg uiteindelijk een lift van een Nederlandse vrouw, die eigenlijk totaal de andere kant op ging, maar mij graag wilde helpen, en me helemaal naar Taupo reed. Daar moest ik weer heen om later op de bus te kunnen stappen. De vrouw die mij een lift gaf vond het niet kunnen dat die ander zonder mij was vertrokken, en zei dat hij een slecht karma had en dat ik hem nog wel zou tegenkomen. Dat was inderdaad waar, en ik heb natuurlijk verhaal gehaald. Hij zei echter dat ik een lift wilde en dat het mijn verandtwoordelijkheid was. Hmm... Nu kwam ik hem later nog eens tegen, en toen deed hij heel normaal, dus alles is toch koek en ei. Maar vreemd was het wel.
Na een korte stop in Taupo kwam ik in Rotorua, de vulkanische hotspot in Nieuw-Zeeland. Ik heb hier 2 vulkanische parken geizne, een kleintje in de stad zelf en een grotere, inclusief zwavelmeren, borrelende modderpoelen, en zelfs een geiser, de geiser die elke dag op precies hetzelfde tijdstip uitbarst, want hij word geholpen met een zakje waspoeder:P Maar het was wel een echte geiser. Verder is Rotorua ook een culturele hotspot, en heb ik een avond bij een maori stam doorgebracht. Toch zou ik ik niet zijn als er niet minimaal ook een aarde element aan zat, we kregen een diner dat gekookt was op hete stenen onder de grond. Dus dat was super leuk en lekker. En ik heb Rororua ook gebruikt als uitvalbasis voor een trip naar hobbiton, de filmset van The Lord of the rings (dat is natuurlijk ook iets van Nieuw-Zeeland), met alle hobbithuisjes, de pub "the green dragon" en de feestboom, dus helemaal echt. Dat was wel tof. Ik kwam er daar ook achter dat ik officieel te lang ben om een hobbit te zijn (1.58m of kleiner), dat was voor het eerst dat ik ergens te lang voor ben:)
Toen was het weer tijd om afscheid te nemen van Rotorua, wat ergens niet zo erg is, want ik kon maar niet wennen aan de rotte eieren stank die je overal rook. De reis ging verder naar Thames, een stadje dat als uitvalbasis wordt gebruikt voor de Cormandel, een shiereiland waar ik de volgende dag heen ging. Hier bezocht ik de bekende Cathedral Cove, een enorme poort in de rotsen die is gebruikt voor Narnia 2 (ja, filmmakers komen graag in Nieuw-Zeeland, geef ze eens ongelijk) en Hot Water beach, een strand waar je een kuil kan graven waar dan heet water in loopt, wederom te danken aan een ondergrondse geothermische bron. Nu moet je wel op de juiste plek graven, met als gevolg dat er allemaal toeristen op elkaar gepakt zitten:). Na deze plekken bezocht te hebben ging ik de Cormandel weer af en ging ik door naar Auckland.
En daar ben ik nu. Over precies een week vlieg ik hier vandaan naar Los Angeles. Nu denken jullie vast: mooi getimed, een week van te voren in de plaats van vertrek. Naar mijn smaak iets te mooi, want ik heb geen zin om hier een week rond te hangen. En dus ga ik morgen alweer weg, nog verder naar het noorden toe. En dan kom ik weer optijd terug voor de vlucht.
Tijd voor de opvallende dingetjes, die ik met jullie wil delen:
-Mijn naam blijft een probleem. Elizabeth kennen ze wel, maar LIza niet, daar maken ze Lisa, of Laiza van. Vaak komen ze trouwens niet eens op Liza, een logische afkorting van Elizabeth is Liz. Ik kreeg zelfs een keer een pizza van het hostel onder de naam Lizzy. Ik reageer nu gewoon op alles waar Liz in voorkomt;)
- Met mijn leeftijd had ik eindelijk een keer geluk: de ferry van het Zuider- naar het Noordereiland was normaal minimaal 55 dollar, ik kreeg hem voor kinderprijs, en dat was 28:)
- Ik ben geen hostelkamers met rare namen meer tegengekomen, maar wel bussen: naar de maori avond zat ik in bus huia (betekend vast iets in Maori), en hobbiton bereikte ik in Merry en verliet ik in Sam:)
- In Rotorua hadden ze de beste verkeersveiligheidsreclame ooit. Op de borden langs de weg stond namelijk een uil, die je streng aankeek en dan vertelde dat je niet te hard moest rijden, of je gordel moest dragen. Dat uiltje is geweldig! 100x beter dan strenge politieagenten (bij Auckland) of het gordeldier dat ze in Nederland hadden (heb helaas geen foto).
- Het is jullie vast allemaal bekend, maar ik wil het toch nog even melden: wat is het met Japanners en hun camera? Ze maken serieus veral foto's van, en ik had zelfs een keer de pech om in een groep japanners terecht te komen, waarvan er een naast mij ging zitten, en een foto met mij maakte. Vrij apart.
Mijn tijd in Nieuw-Zeeland zit er dus bijna op en dus is het tijd voor een balans:
Nieuw-Zeeland:
Aantal inwoners: 4 miljoen (of zoiets)
Aantal schapen: veel
Aantal Duitsers: nog veel meer
Mooiste eiland: Zuider (niet dat het noordereiland niet mooi is, het is anders)
Leukste plek (dat vraagt iedereen altijd): geen idee, maar Abel Tasman, Lake Tekapo, hobbiton, Milford Sound, en alle plekken met bergen/heuvels behoren toch wel tot de fevouriten.
Grootste pluspunt van Nieuw-Zeeland: de PRACHTIGE natuur
Grootste minpunt van Nieuw-Zeeland: geen enkele stad heeft een oud, historisch centrum
Lekkerste Nieuw-Zeelandse eten: hokey pokey (ja zo heet het echt) ijs
Grootste gemis in eten: lekker beleg en vleesvervangers. Ik leeft al 6 weken op pindakaas (nooit gedacht dat ik dat zou volhouden) en saaie pasta.
Leukste aan Nieuw-Zeelanders: de relaxde mentaliteit: uitdrukkingen als "sweet as" "no worries" en "she'll be right" geven wel een indruk.
Vervelendste aan Nieuw-Zeelanders: ze rijden links (waarom in vredesnaam?)
Tofste dier: de pinguin (jep ze waggelen echt)
Vervelendste dier: die enge herrie beesten (weet iemand hoe ze heeten?)
En zo kan ik nog wel even doorgaan (maar dat zal ik maar niet doen;)). Geen slecht resultaat toch? Al met al heb ik veel zin om verder te gaan, maar zal ik het hier ook zeker gaan missen. Maar zover zijn we gelukkig niog niet, ik heb nog een hele week voor me. Tot volgende keer (waarschijnlijk vanuit de USA:)).
-
11 Maart 2012 - 12:44
Wilma Boonstra:
Hee Liza,
Wat heb je toch veel beleefd..... Mooi om te lezen dat je er zo van geniet. En ik vind het nog steeds hartstikke stoer dat je het allemaal zo in je uppie doet! Ik kijk al uit naar je volgende verslag! Nou, enjoy en blijf heel ;-)
groetjes, Wilma -
11 Maart 2012 - 16:50
Marian Van 't Oever:
hi Liza,
Ontzettend leuk je belevenissen te lezen!
Geniet lekker verder, ik houd je blog in de gaten!
Groetjes, Marian (van Kievit) -
11 Maart 2012 - 22:05
Mafalda:
En... je hebt me weer jaloers. Freakin' Mount Doom! Gnaaa. ): Maar natuurlijk is het awesome dat jij al die dingen meemaakt, dus ik zal niet zeuren. (Niet al te veel, in elk geval. :p)
Liefs! -
11 Maart 2012 - 23:08
Moeder Van Liza:
Wat een verslag! Het engste -als ik ook even een balans mag opmaken :)- vind ik toch wel die afdaling bij Mount Doom, ik begreep van Ineke en Heleen dat het ook bij goed weer al geen makkelijk stuk is, maar in die omstandigheden lijkt het me allemaal behoorlijk spannend. Goed om te horen dat ook in Nieuw-Zeeland beschermengelen actief zijn, wat heb je bv. geboft met die lift.
Dank je wel trouwens weer voor al je verhalen. Ook handig voor als we ooit zelf die kant op gaan: de reis wijst zich vanzelf :)
Toevallig zagen we gisteren in de bioscoop een voorfilmpje van 'The Hobbit', oa. beelden in het huis van Bilbo, wat bijzonder dat jij daar echt bent geweest. Het zag er allemaal weer prachtig uit.
Raar idee dat je nu aan je laatste week Nieuw-Zeeland begint. Inderdaad mooi getimed zo, nog even tijd om het hoge noorden te bekijken en dan op naar het volgende continent. Hopelijk knapt het weer op de valreep nog een beetje op.
xxx
mamma
p.s. Leuk dat je ook weer wat foto's hebt geplaatst.
-
12 Maart 2012 - 14:36
Vader Van Liza:
Hallo Lies,
Wat een belevenissen allemaal! Ik heb even gekeken op Google naar de Tongariro crossing en dat ziet er echt heftig uit. Zo ruig en onherbergzaam. En als je kijkt naar de foto's van Rotorua, dan is dat ook al zo imposant. Je kunt de stank bijna ruiken.
Ik zie trouwens dat het nu wat lekkerder weer is en in L.A. is het weer helemaal super. Geniet nog even van je laatste week>
Liefs, pappa -
13 Maart 2012 - 00:57
Martin :
Wat een avonturen beleef je Liza Grote Klasse!! Mooi verslag Geniet er van je bent maar een keer jong en heb bewondering voor je (en ben stiekem een beetje jaloers :) -
13 Maart 2012 - 19:06
Wil (van Kievit):
Ha Liza, het is zo leuk om je te volgen.
Ik dacht wel dat je een stoere meid bent, je bevestigt het nu ook.
Nog heel veel plezier!
Groetjes van Wil -
15 Maart 2012 - 10:33
Maaike:
Hee Lies, wat een toffe verhalen weer! Echt supergaaf dat je de Tongariro crossing hebt gedaan, en al die vulkanische shit is ook echt gaaf (al stinkt het inderdaad wel enorm). Geniet nog even van het restje Nieuw-Zeeland (ik zou zo terug willen:))
xxx -
15 Maart 2012 - 18:36
Joost:
Hey Liza (of Liz/Lizzy/weet ik het),
Helemaal super dat je het zo leuk hebt, het zijn echt allemaal hele gave dingen die je doet en dat filmpje ziet er echt supercool uit. Veel succes verder in Nieuw-Zeeland en LA.
Joost -
15 Maart 2012 - 22:08
Anne:
Ooh. Mount Doom. :) Jammer van het slechte weer, maar tof dat je er echt geweest bent. Ik krijg al pijn in m'n benen als ik denk aan al dat wandelen. :) Mijn ouders doen je de groeten, en ik natuurlijk ook. Veel plezier in Los Angeles! -
18 Maart 2012 - 21:58
Inette Vermeer:
Ha die Liza, mooie verslagen, moest ff inhalen met lezen. Geweldig veel zie je daar, ga je nu ook hier met helm fietsen? Als je dan maar aan de rechterkant blijft. We blijven je natuurlijk volgen en hopen dat je genoeg pindakaas bij je hebt (wie is er niet groot mee geworden :p
Joost z'n ma
psps natuurlijk kan je weer op me rekenen je een lift nodig hebt in Nederland, ik kom wel hoor! -
29 Maart 2012 - 15:52
Juliette:
Wow ik wil ook naar nieuw-zeeland! Klinkt zo leuk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
