The road to home

Hoi Allemaal,
Ga er maar eens goed voor zitten want dit is dan echt mijn aller, aller laatste reisverslag, geschreven vanaf dezelfde plek waar ik 5 maanden geleden mijn eerste verslag schreef. Maar voor we in de sentimentele afscheidsclichés belanden hebben jullie eerst nog wat avonturen te goed. Oh, en voor ik het vergeet: er zijn foto's bij mn vorige blog (en tegen de tijd dat jullie dit lezen hopelijk ook bij deze:)).

Ik liet jullie namelijk achter in IJsland, waar ik toen pas net was aangekomen. Voor mijn tweede dag had ik nog niet zoveel plannen, behalve Reykjavik nog wat onveiliger maken. Ik besloot echter om last minute met een kamergenootje van me naar Videy te gaan, een klein eilandje op nog geen 10 min van reykjavik. Er was hier absoluut niets, behalve gras, wind (maar nu had ik me voorbereid tegen de kou:)), en paarden (IJslanders, de enige paardensoort die hier te vinden is). Desondanks was dit toch allemaal heel leuk en idyllisch, heel anders dan een stad. En we waren zelfs nog in de gelegenheid om echte IJslande lekkernijen te proeven (nee, niet de schapenballen of rotte haai die ze hier ook hebben, maar echt lekker gebak) en zagen ook nog een traditionele volksdans. Dus ik heb mn portie authentiek IJsland wel weer op gedaan:)

De volgende dag had ik wel even genoeg van Reykjavik en besloot ik IJsland zelf in te trekken. Ik had dan ook een excursie geboekt die mij naar de zogenoemde "Golden Circle" bracht: een geiser die elke paar minuten seconden spuit (dit keer niet geholpen door wasmiddel), een gigantische waterval, en Pingviller, een vlakte die historisch gezien heel belangrijk is omdat het eerste IJslandse parlement er gevormd is, maar die ik veel boeiender vind om het feit dat daar 2 aardplaten, de Noord-Amerikaanse en de Euraziatische plaat, samenkomen (of eigenlijk uit elkaar gaan, waardoor er een gigantische kloof ontstaat). Nu waren die eerste twee plekken supertof, maar die derde was toch wel echt voor mij de hoofdattractie, niet alleen omdat het heel tof is om te zien, maar ook omdat je er iets nog veel toffers kan doen dan alleen kijken: je kan tussen de platen zwemmen, snorkelen om precies te zijn. Jup, net als de man van de BBC documentaires die we bij Aardrijkskunde keken (ik wil zo zijn baan!), en net als de mensen van "wie is de mol" dat ik nu aan het inhalen ben (maar ik weet nog niet wie het is, dus niets verklappen:)). Maar goed, op precies die plek heb ik dus gesnorkeld. Dat was nog even spannend, omdat er iets mis was met boekingen, en ik niet mee zou kunnen doen (en ik ben die dag ook 3 keer ergens achter gelaten, dus echt een ontspannen dag was het helaas niet), maar uiteindelijk kwam alles goed en kon ik mee. Ik moest me daarvoor eerst wel in een zogenaamd "drysuit" wurmen, wat anders is dan een wetsuit, want zoals de naam al zegt blijf je in een drysuit droog. Je bent dan wel helemaal ingepakt (ze gebruiken deze dingen ook bij duiken, kan je je er misschien iets bij voorstellen), ik had zelfs handschoenen en een overvallersmuts aan en natuurlijk een snorkelbril op, dus je zag alleen mn mond. Maar het was maar goed ook dat ik zo dik was ingepakt, want het water was 2 graden, wat nou niet echt warm is (mooi land hoor, maar waarom moet altijd alles nou zo koud zijn?). We konden daarom ook helaas niet te lang snorkelen, het had van mij best langer mogen duren, maar het was wel heel leuk en indrukwekkend. En ik heb natuurlijk ook nog even beide continenten gedag gezegd:)

Omdat ik mn buik nogal vol had van de kou bracht ik ook een bezoek aan de "blue lagoon": dat zijn thermisch verwarmde hotsprings, met, zoals de naam al zegt, blauw water. Dat was zeker even ene luxe afwisseling van de rest, en daar heb ik niets anders gedaan dan een beetje in het warme water hangen, en heb ik me ook een flinke tijd vermaakt met moddermaskertjes, en met mijn hypermoderne polsarmbandje, dat ik langs allemaal dingen kon zwiepen en dan ging bijv. mn kluisje open. Dus dat was geen verkeerde dag:) M'n laatste IJslandse activiteit was puffin watching. Puffins, in het Nederlands beter bekend als papegaaiduikers, zijn rare kleine vogels die op pinguïns lijken, maar in tegenstelling tot pinguïns kunnen ze wel vliegen. Al is dit niet echt een verbetering, want ze vliegen alsof ze elk moment uit de lucht kunnen vallen, en ze moeten ook elke keer weer uitrusten, omdat het zo vermoeiend is:P In IJsland zijn ze nogal gek op hun Puffins, of eigenlijk is vooral de toeristensector dat, want je kan overal puffinsouveniers kopen (ik kwam zelfs een puffinknuffel tegen die groter was dan ik. Juist ja.). Overigens schijn je ze ook te kunnen eten, maar dat heb ik maar niet gedaan. Dus omdat je er zo mee wordt doodgegooid ging ik die beesten ook maar bekijken. Ik dacht dat dat moeilijk zou worden, maar toen we bij het eilandje aankwamen bleken daar 10.000 puffins te zitten, die allemaal erom heen dobberden, eroverheen zwermden, of op het land zich in hun holen (want die hebben ze, vraag me ook niet waarom) aan het verstoppen waren. Nouja, heb ik dat ook weer meegemaakt:) De rest van de dag besteede ik overigens aan de laatste dingetjes in Reykjavik te spotten, door met een fiets rond te toeren, wat wel leuk was, want dat had ik al een tijd niet meer gedaan:)

En toen zat mn tijd in IJsland er wel weer zo'n beetje op. Voordat ik van mn laatste vliegreis verslag ga doen nog de feitjes en wetenswaardigheden van IIsland:
- Naast Puffins zijn ze hier ook helemaal weg van hn vulkaan, Eyjafhallajökull, jawel, de vulkaan die het vliegverkeer platlegde. Je kan een tour nemen naar de vulkaan en het getroffen gebied, je kan t-Shirt kopen en zelfs potjes met de as waardoor niemand meer kon vliegen. Nou, ze weten van een tegenslag wel hun voordeel te maken:).
- Ik heb geen gave voor IJslands: ook al spreekt iedereen me in het IJslands aan, het lukt me niet om terug te praten. Ik ken welgeteld 3 woorden: Hae (dat is Hi), Takk (bedankt), en Ekki (niet, omgekeerde van het Deense Ikke, dat ook niet betekend). Bij elkaar net genoeg om undercover in de supermarkt boodschappen te doen;)
- Ik ben door een regenboog gelopen. Nee, ik veranderde niet in allemaal kleuren, en eigenlijk was dit een droom die uitkwam en tegenviel. Maar toch, ik ben er wel doorheen gelopen:)
- Door al mn gereis en ook ontmoetingen bezat ik ineens 11 verschillende munteenheden (met als raarste uitblinker wel een Afrikaanse munt, geen idee waar die vandaan kwam).
- Ook al was ik nog niet in Nederland en was er geen euro, ik was wel in Europa, dus ik kon weer gewoon het stopcontact gebruiken:)
- Ze hebben hier vissen op de munten staan. Vissen. Ik heb het nagevraagd, en de verklaring is dat vissen hun eerste en belangrijkste bestaansmiddel waren, en dat ze hun oorsprong niet willen vergeten, dus dat ze ze daarom op hun geld hebben staan. Dat klinkt allemaal heel logisch en mooi, maar toch: vissen. Overigens zijn het niet allemaal vissen, de 50 kronen munt (wat minder waard is dan je zou denken, ongeveer 30 cent), staat een krab. M'n favoriet is echter de 10 kronen, met 4 vissen erop, alhoewel de 100 kornen het ook wel goed doet met een superdikke vis. Dat is weer eens wat anders dan beatrix:)
- En omdat dit het einde is van mn reis moet ik toch nog maar even melden hoe wij overkomen in het buitenland: we roken allemaal wiet, wonen allemaal in Amsterdam, we zijn "The orange guys, with the really long names on the T-shirts" (wat iemand uitriep toen die eindelijk kon plaatsen waar die de naam "Holland" van kende). Verder moet Beatrix dr haar knippen (iemand die naar de euromunt keek: "is that your queen? She's boring, she needs a haircut"), kreeg ik na de wedstrijd Nederland-denenmarken te horen hoe bagger we wel niet waren (wat natuurlijk ook zo was), fietst iedereen, en zijn we allemaal heel aardig en gastvrij, maar is onze taal zwaar kut (vooral de G is fijn). Nou, dat klopt eigenlijk best aardig toch?:)

Goed, en toen ik dus helemaal uitgepuffind en zwaar bevroren was, was het tijd om weer te vertrekken. Dus ik pakte voor de laatste keer mn spullen, en nam na een wel heel korte nacht op een verschrikkelijk tijdstip (maar het was toch licht, dus dat scheelde), de shuttle naar het vliegveld. Daar checkte ik alles zonder problemen in, en had nog even een grappig momentje bij de douane waar mij in het IJslands werd gevraagd of ik gefouilleerd mocht worden. Ik weet dat blond haar en blauwe ogen stereotyp is voor Ijsland, maar dat is het ook voor Nederland, Duitsland, Denemarken, Zweden, Finland, en Noorwegen, dus het zegt niets:) Maar toen dat ook gebeurt was kon ik instappen op mn laatste vlucht waar ik achter de buisness class zat en dus lekker veel ruimte had:) (en de tv bijna sloopte;)). Eenmaal in Amsterdam, waar het weer gelukkig meewerkte, kon ik voor de laatste keer mn spullen ophalen (ik ben altijd weer blij als die er gewoon zijn:)), en ging ik door de schuifdeuren, waar ik door een geweldig ontvangstcomité werd opgewacht, inclufief ballonnen en "welkom thuis bord". Na 5 maanden van eenzame vliegvelden was dat wel fijn, bedankt daarvoor!:)

Maarja, dat ik dus weer iedereen zag, wat zeker leuk was, betekende wel dat mn reis voorbij was, zeker toen ik eenmaal weer thuis aankwam. Het cirkeltje op de kaart op mn blog is ook helemaal rond, ik ben letterlijk de wereld rond gevlogen, en dit verslag is weer geschreven van de locatie waar de eerste ook vandaan kwam. M'n sleutelhangercollectie die ik aan m'n tas ben begonnen en een sleutelhanger uit elke bestemming bevat is met een puffin compleet gemaakt (de rest moeten jullie maar een keer komen bewonderen:)). Dus 4,5 maand, 11 vluchten, 10 reisverslagen en 5 landen later is de reis dan echt afgelopen. Hoe leuk het ook is om iedereen te zien, en eigen bed te hebben, en over meer kleren te beschikken dan wat in mn rugzak past, is het ook wel weer jammer om terug te zijn. Al heb ik van een echte afterreisdepressie nog geen last gehad, dus afkloppen maar. En nu begint het normale leven weer, dus ben ik druk bezig met baantjes zoeken, voorbereiden op studie ed. En dan in september word ik gewoon weer een saaie student, en zal ik de komende paar jaar niet gaan reizen. Maar, niet getreurd, in studie is ook wel ruimte om ervandoor te gaan, en zelfs al lukt het niet dan, ik heb nu zo het reisvirus te pakken dat ik daarna vast wel een moment vind. Ik heb heel veel gezien op deze reis, maar ben er ook achter gekomen dat er een hele hoop is wat ik nog niet heb gezien. En bij deze blog kan ik verslag doen van meerdere reizen, dus wie weet:) Voor nu: bedankt, jullie waren geweldige volgers, vooral de trouwe lezers die (sommige zelfs op elk blog!) gereageerd hebben, dat was zeker leuk om te lezen aan de andere kant van de wereld. Voor nu neem ik dus afscheid, maar wie weet tot ziens!